Nieuws

18-jarige houd pistool tegen haar hoofd en haalt de trekker over. De reden breekt me hart in kleine stukjes.

Tienerjaren kunnen een moeilijke tijd zijn voor zelfs de meest ‘populaire’ tiener. En velen doen er alles aan om erbij te horen.

Je moet de juiste kleding hebben, naar de juiste muziek luisteren en de juiste interesses hebben. Gelukkig, terwijl je ouder wordt, wordt wat zo ongelooflijk belangrijk leek, slechts een herinnering.

Ik herinner me hoe onzeker ik me voelde als een tiener. Ik was doodsbang om een van de “afwijzingen” te worden; een van die mensen waar niemand naast in de klas wilde zitten en niet wordt uitgenodigd voor feesten.

Ik geloof niet dat ik heel gemeen tegen iemand was, maar ik heb zeker geen echte pogingen gedaan om te socialiseren met degenen die ook waren afgewezen. Misschien maakte dat mij zo even slecht als de pesters die hen lastig vielen.

Ik ben blij dat mijn tienerjaren voorbij zijn, al ben ik er redelijk goed doorheen gegaan. Maar als ik terug zou kunnen gaan, zou ik willen dat ik meer opkwam voor degenen die zwak waren.

Zoals Katie Stubblefield.

Katie was een zeer gevoelige tiener op de middelbare school en droomde er constant van om een vriendje te hebben. Maar toen ze dat eindelijk had, gebeurde er iets dat haar leven onherroepelijk zou veranderen: ze ontdekte een SMS-bericht van een ander meisje in de mobiele telefoon van haar vriend.

Door de breuk voelde ze dat haar leven was beëindigd en ze maakte al snel een impulsieve beslissing waar ze de rest van haar leven spijt van zou krijgen.

We weten dat het niet verstandig is om belangrijke beslissingen te nemen als je verdrietig of emotioneel bent, maar dat is precies wat er gebeurde in Katies’ geval.

Na haar liefdesverdriet, voelde Katie dat haar leven gewoon niet meer de moeite waard was om te leven. Ze snelde naar het huis van haar broer, pakte een pistool en schoot zichzelf in het gezicht. Ze was er zeker van dat het schot haar het leven zou kosten.

Maar iemand of iets leek die dag over haar te waken, en op miraculeuze wijze heeft ze het overleefd. Niettemin had ze ook bijna haar hele gezicht eraf geschoten.

In een emotioneel interview met de BBC herinnerde Katie’s vader zich wat de dokters zeiden toen ze naar het ziekenhuis werd gebracht.

“Ze zal nooit meer eten, ze zal nooit meer drinken, ze zal zichzelf nooit meer kunnen wassen, ze zal nooit meer praten, ze zal een kasplantje zijn, ze zal voor de rest van haar leven in een instelling moeten doorbrengen.”

Alleen de gedachte dat Katie de rest van haar leven in een vegetatieve staat zou leven, was ondraaglijk voor haar familie.

Maar het ergste was de wetenschap dat Katie dit haarzelf had aangedaan.

“Ik had een volledige herinnering aan wat ik had gedaan. Ik dacht: ‘Hoe heb ik dit mezelf aangedaan?’ Maar nog belangrijker: ‘Hoe heb ik dit mijn familie aangedaan?’ ‘, Zei Katie.

Maandenlang wist niemand hoe het zou aflopen. Zou Katie ooit het ziekenhuis kunnen verlaten? Zou ze de rest van haar leven hulp nodig hebben? En hoe zou ze eruitzien?

Dankzij een geweldig team van artsen kreeg Katie een tweede kans: dankzij de mogelijkheid om een gloednieuw gezicht te verplanten. Katie wist niet precies hoe ze over het idee dacht, maar ze had niet veel keus.

“Er was een kans om mijn leven en mijn gezicht terug te krijgen. In het begin was het een heel moeilijke beslissing omdat ik wist dat iemand zou moeten overlijden om dat gezicht te krijgen, “zei ze.

Maar hoe meer ze erover nadacht, hoe meer Katie het idee van een nieuw gezicht begon te accepteren.

Drie jaar en 22 voorbereidende operaties later, was het eindelijk tijd voor de complexe transplantatie.

Elf artsen werkten meer dan 30 uur om het gezicht van Adrea Schneider naar Katie te verplaatsen. Het resultaat was beter dan waar ze ooit op had gehoopt.

Bekijk de onderstaande video om het ongelooflijke werk van de artsen voor jezelf te zien.

Doorgaan met lezen

Nieuws

Uitkeringstrekker Ali vindt Nederland maar niks: ‘Niets met cultuur en de mensen’

De Turkse verkiezingen zijn wederom gewonnen door president Erdogan. Dus trok de 22-jarige Ali uit Utrecht de straat op om deze overwinning te vieren.

Ali zegt dat hij honderd procent Turk is. “Ik heb totaal niks met Nederland.” Maar gevraagd waarom hij dan zo blij is met de winst van Erdogan, weet hij het niet.

De jongeman legt uit: “Politiek is niet zo mijn ding, man, maar mijn familie houdt er zich wel mee bezig. Zij stemden allemaal op hem en onze president heeft toch maar mooi weer gewonnen. Nog eens 5 jaar erbij!”

Zijn ouders kwamen in 1972 naar Nederland en zo waren ze vroeger een van de vele gastarbeiders in ons land. “Mijn ouders hebben het niet simpel gehad.”

Thuis wordt ook gewoon Turks gesproken. “Mijn moeder en vader begrijpen wel Nederlands, maar ze kunnen het niet zo goed praten.”

“Toen mijn vader vroeger naar de huisarts moest, moest een familielid hem altijd begeleiden. Die moest dan vertalen wat de arts vertelde. Dat ging vroeger zo op school ook.”

Ali legt uit waarom hij Nederland maar niks vindt. “Kijk, je moet het zo zien. Mijn familie is Turks, we praten Turks, kijken Turkse televisie en eten ook Turks. Dan is het ook niet te verwonderen dat ik niks met Nederland heb.”

Ondertussen reisde hij zelf drie keer naar Turkije en daar voelt hij zich wel helemaal thuis. Maar hij is toch hier geboren? Waarom voelt hij zich ginder dan beter?

“Het is een kwestie van gevoel, man. Als ik in Turkije over straat loop, voel ik me echt enorm trots. Het is mijn cultuur, en mijn ouders komen er vandaan.”

“Dat is in Nederland toch heel anders. Ik woon hier weliswaar wel, maar ik heb niks met de mensen en de cultuur. Ze zijn niet zoals wij, weet je wel.”

Ali zegt dat hij niet veel Nederlandse vrienden heeft. “Ik spendeer het meeste tijd met mijn broeders, die net zoals ik ook Turks zijn. Zij snappen mij gewoon beter, weet je wel.”

Hij laat ook nog weten geen werk te hebben. “Ik heb Wajong, begrijp je. Van de dokter mag ik niet werken omdat ik een psych*sche **ndoening heb.”

Hoewel hij zich beter voelt in Turkije, vindt hij het ook wel een beetje fijn in Nederland. “Nee, ja, het is wel te doen hoor. Op een dag ga ik wel terug, maar nu ga ik hier nog wel een paar jaar blijven.”

Doorgaan met lezen

Nieuws

Diana (26) ruikt tussen haar benen naar vis: ‘Echt een zwaar probleem’

De 26-jarige Diana is ten einde raad. Haar probleem is dat ze daar beneden niet echt fris ruikt. Ze heeft al jaren last van een visgeur tussen haar benen.

Door deze onfrisse geur is haar relatie ook onder druk komen te staan. Een gynaecoloog vertelt nu over dit probleem en wat de vrouw eraan kan doen.

Diana zegt meteen dat dit geen grap is. “Het gaat om een soort van visgeur, die helemaal niet aangenaam is. En tijdens de daad wordt het nog veel erger.”

“Het begon allemaal toen ik voor de eerste keer met mijn echtgenoot naar bed ging. Soms valt het wel mee, maar andere keren word ik er zelf onhebbelijk van.”

“Ik bezocht tientallen artsen en verschillende medische instellingen, zelfs in Turkije. Maar ze kunnen niks vinden.”

“Ze geven me altijd antibiotica en dan is het even beter. Maar het komt telkens terug. Hert is mega irritant, en begint echt voor problemen te zorgen tussen mijn man en mij.”

Gynaecoloog Gilbert Donders zegt dat wel meer vrouwen hier last van hebben. Volgens hem mag een schade wel een geur hebben. “Sommige vrouwen hebben nu eenmaal een sterkere geur.”

“Het verhaal van Diana is relatief kenmerkend voor een **ndoening genaamd bacteri*le vagin0se.”

Bepaalde bacteriën verjagen dan de verdedigers van de schede, de zogenaamde melkzuurbacillen, en zo ontstaat er een verkeerd evenwicht van de flora in de schede. Het resultaat is dan een onaangename geur.

Volgens de dokter is dit probleem wellicht erfelijk. Er zijn aanwijzingen dat vrouwen hetzelfde patroon in hun schede hebben als hun moeder.

Hij legt uit dat de kans op deze **ndoening stijgt wanneer je minder goede weerstandskiemen hebt geërfd. Dan is de kans groter dat dit later een probleem kan worden.

“De meeste huisarts geven medicatie, waarmee het probleem even verholpen is. Maar het probleem is dat deze **ndoening zich graag opnieuw innestelt.”

“Herhaaldelijk antibiotica blijven nemen zijn we geen fan van, omdat er dan resistentie optreedt. Deze patiënten hebben een specialist nodig, die weet hoe je dit probleem aanpakt.”

De arts raadt dan ook behandeling met natuurlijke middelen zoals probiotica aan. “Wanneer je dat goed blijft opvolgen, komen er op lange termijn vaak goed resultaten.” Maar een speciaal dieet of bepaalde zepen hebben volgens hem geen invloed.

Doorgaan met lezen

Nieuws

Anita (52) ligt jarenlang met verkeerde kerel in bed: ‘Blij dat hij dood is’

In de Telegraaf-rubriek ‘Tussen de lakens’ staat een bijzonder verhaal van de genaamde Anita. De vrouw is 52 en zegt dat ze jarenlang met de verkeerde man in bed lag.

“Hij zei dat het een spel was en dat geloofde ik”, vertelt Anita. De vrouw was jarenlang getrouwd met Frits. “Vanaf het begin deed hij al rare dingen als het neerkwam op de daad. Hij wilde vaak met me naar bed. Veel te vaak zelfs.”

“Als ik geen zin had, begon hij aan te dringen. Ook kocht hij constant setjes lingerie, die ik eigenlijk niet aan wilde doen. Ze waren bovendien ook nog eens ordinair.”

Maar Frits was altijd blij als ze het dan voor hem aantrok. “En daarom deed ik dat toch maar, hij werd er vreselijk opgewonden van.”

“In het dagelijkse leven was Frits een goede man en lieve vader voor onze kinderen. Maar in bed was hij een andere persoon.”

“Dan zei hij dingen als: ‘Hier lust je wel pap van he, vuile h*er. Het was dikwijls nog veel erger, maar dat kan ik hier niet delen. Eigenlijk schaam ik me er wel voor.”

Voor Frits was het alleen maar een spel. Maar Anita had er alsmaar meer moeite mee. “Ik kan me niet voorstellen dat er vrouwen zijn die dit leuk vinden.”

Anita vervolgt: “Ik ben een pleaser, dus heb ik mij er nooit tegen verzet. Ik deed maar wat hij fijn vond, dat is mijn karakter ook. Uit mezelf wil ik niet zo snel.”

Ze zegt dat Frits haar gebruikte. Hij had haar moeten vragen naar haar wensen en behoeften, maar dat deed hij nooit.

“Gelukkig was Frits niet zo van de lange sessies. Na enkele minuten kwam hij al. Zo kon ik het volhouden. Ik wist dat het snel voorbij zou zijn.”

Drie jaar geleden werd Frits ineens ziek en toen veranderde alles. Zijn toenaderingen stopten abrupt. “Dat klinkt misschien hard, maar ik was daar eigenlijk dolblij mee.”

De man begon op enkele maanden tijd totaal af te takelen. Van die sterke man bleef niks meer over. “Zijn d00d kwam als een opluchting’, vertelt Anita. “Ik vond het heel moeilijk om hem te zien lijden.”

Anita zegt dat ze in het bed niet meteen gelijkgestemd waren, maar dat ze het verder wel goed met mekaar konden vinden. “Ook was hij de beste vader voor mijn kinderen die ik maar kon wensen.”

Op aanraden van een collega ging ze na zijn overlijden wel weer daten. De eerste keer was een misser, maar met de tweede date zat het meteen goed.

“Bij Job heb ik een goed gevoel”, aldus Anita. “Na twee korte dates ging ik met hem naar huis en deden we het. Nadat hij klaar was, moest ik huilen.”

Ze vertelde Job dat Frits er jarenlang niets van terecht had gebracht. “Dat had ik eigenlijk niet mogen doen, maar ik moest het gewoon kwijt.”

Nu is ze dolgelukkig tussen de lakens. Al die jaren heeft Frits wellicht nooit geweten dat Anita het niet lekker vond in bed. “Achteraf gezegd had ik dat gewoon tegen hem moeten zeggen.” Met haar verhaal wil Anita andere vrouwen inspireren om altijd open en eerlijk te zijn over hun ervaringen tussen de lakens.