Dat een zwangerschap een zware periode is voor een vrouw, weten we.

Naast de lichamelijke aspecten van het dragen van een kind in je buik, bestaan er ook de zorgen dat er altijd iets kan verkeerd lopen met het kind.

Maar gelukkig verloopt alles meestal altijd goed. Het moment dat je je gezond kindje kunt vasthouden na de geboorte is een wondermooi moment.

Hoewel, bij Jennie Wilklow was de geboorte van haar kind geen gelukzalig gevoel.

Jennie doorliep een vrij normale zwangerschap. Samen met haar echtgenoot keek ze er naar uit om kindjes te krijgen. En ook op de echografie leek alles goed met hun kindje.

Maar de problemen begonnen zich op te stapelen toen Jennie genoodzaakt was om een keizersnede te ondergaan in de 34ste week van haar zwangerschap. Hoewel de operatie succesvol verliep, bleek al snel dat er iets fout was met Jennie’s dochtertje.

“Toen ze haar vastpakten hoorde ik haar schreeuwen en ze zeiden: “Ze is zo mooi.” Dat zijn de woorden die elke moeder wil horen, dus lachte ik en kalmeerde ik,” vertelt Jennie.

Maar seconden later sloeg de sfeer in de bevallingskamer helemaal om. Het gezichtje van de baby was misvormd.

Verschillende verpleegsters en dokters sloegen in paniek toen ze zagen wat er aan het gebeuren was met het pasgeboren kindje.

“Ze deden alles wat ze konden doen om haar te helpen, maar haar huid werd in enkele seconden tijd zo hard als steen. Haar huid begon te barsten en dat zorgde voor heel wat open wonden over haar hele lichaam. Ik zag ze in paniek slaan en vroeg of alles ok was.”

Nadat de dokter Jennie had verzekerd dat alles onder controle was, kreeg ze verdovende medicatie toegediend zodat ze kon slapen.

Toen ze enkele uren later wakker werd, kreeg Jennie informatie van een arts. Het bleek dat haar pasgeboren dochtertje Anna leed aan een ernstige aandoening, genaamd “Harlekijnichtyose“.

Ze draaide haar gezicht naar haar echtgenoot toen ze de ernst van de zaak begon te beseffen.

“Mijn echtgenoot was doodstil en het maakte me benauwd. Hij was in shock toen de dokter de kamer verliep. Hij bleef zeggen “dit is slecht”.

De ziekte Harlekijnichtyose is een defect in de genen waardoor de huid ongeveer 14 keer sneller groeit dan normaal. Het zorgt voor roodheid over het hele lichaam, en het tast de ogen, mond, neus en oren aan.

Kinderen die geboren worden met Harlekijnichtyose sterven normaal gezien enkele dagen na de geboorte.

Hoewel, degenen die het overleven kunnen een normale levensduur verwachten. Anderzijds zijn ze zeer gevoelig voor complicaties en ontwikkelingsstoornissen, zeker wat betreft hun motorische vaardigheden.

“De volgende twee dagen zocht ik informatie op over deze aandoening. Ik besefte dat haar levenskwaliteit niet goed zou zijn. Ik liet mezelf toe om te denken dat het misschien beter zou zijn mocht ze sterven,” zegt Jennie.

Maar Jennie bleek een moedig meisje te zijn. Met hulp van dokters en familie overleefde Anna haar zware beproeving.

De ouders namen haar mee naar huis en de opvoeding van hun dochtertje kon beginnen.

Jennie vertelt over de strijd gedurende de eerste dagen:

“Om de twee uur bedekte ik haar met petroleumolie en stopte ik haar in bad voor enkele uren. Gedurende vele jaren had ik ervan gedroomd om een dochter te hebben en haar te verzorgen, het was daarvoor dat ik vocht.”

Ondanks de moeilijkheden gaf Anna haar moeder een hele nieuwe kijk op het leven:

“Ik begon te beseffen dat indien ik restricties opleg op wat ze kan bereiken, ze altijd in een zwakke positie zal blijven zitten. Daarom heb ik de lat hoog gelegd. Ik heb besloten dat het doel is dat ze kan doen wat ze wil, en dat geldt ook voor mezelf.”

Sindsdien heeft Jennie een Instagram pagina aangemaakt met foto’s van Anna’s ontwikkeling.

“Nu begrijp ik dat ik haar heb gekregen door de liefde die al lang in mijn hart had voor haar. Anna was voor me voorbestemd, en ik voor haar. En samen zullen we de wereld tonen hoe mooi het kan zijn.”

Wat vind jij van Jennie’s en Anna’s verhaal? Ze tonen aan dat liefde en warmte zelfs de grootste verschillen kan overbruggen. Het zou anders maar een koude wereld zijn zonder mensen zoals Jennie!

Soms loopt niet alles zoals je het had gewenst, maar we accepteren dat iedereen anders is en dat sommigen er niet uitzien zoals anderen. Begrip en medeleven kan ons een heel stuk vooruit helpen.

Dat Jennie zo openlijk haar verhaal deelt is zeer moedig. Deel dan ook dit artikel met je vrienden en familie als je deze moeder en dochter moedig vindt!