Trisha Long Bell had al enorm veel moeten doorstaan om moeder te kunnen worden. Veel meer dan de meesten van ons zich kunnen voorstellen.

Zeven keer eerder hadden zij en haar man ontdekt dat ze zwanger was – om vervolgens iedere keer een miskraam te krijgen. Met iedere keer groot verdriet tot gevolg.

Maar zelfs in de donkerste dagen weigerde het stel hun droom van het hebben van een gezin op te geven.

Tot er een waar wonder gebeurde toen hun tweede zoon ter wereld kwam onder zeer speciale omstandigheden.

Na zeven miskramen werden Trisha en haar man in 2014 eindelijk de gelukkige ouders van hun eerste zoon Urijah. Ze waren in de zevende hemel.

Met alle enorme teleurstellingen die ze eerder hadden moeten verwerken, hadden ze niet verwacht het geluk te kunnen voelen van een tweede kindje. Zo redeneerde Trisha althans. De jaren gingen voorbij en het kleine gezin was heel gelukkig met de kleine Urijah thuis.

Maar toen vertelde Trisha dat ze weer zwanger was, weer van een jongetje.

De zwangerschap verliep gelukkig goed, tot aan de geboorte zelf. De dokters realiseerden zich snel dat er iets mis was met het pasgeboren jongetje.

De kleine Ezrah kwam ter wereld zonder hartslag, pols of zuurstof in de hersenen; en liep een enorm risico op serieuze hersenschade.

De kleine Ezrah was volledig afhankelijk van een machine, en de dokters drongen al aan om de ‘stekkers eruit te trekken’. Trisha kon het niet.

In plaats daarvan luisterde ze naar haar schoonmoeder en koos ervoor om iets helemaal anders te doen.

Trisha vertelde op Facebook wat er gebeurd was in het ziekenhuis:

Mijn baby werd geboren zonder hartslag. Geen zuurstof in zijn hersenen. Geen pols. Ze waren 11 minuten bezig om hem tot leven te wekken. Er werd hevige hersenschade vastgesteld. Ik herinner het me alsof het gisteren was, om verteld te worden dat mijn zoon geen kwaliteit van leven zou hebben… dat het beter was om ‘de stekker eruit te trekken’.

Moederinstinct
Trisha vervolgde:

“Ik weet nog dat ik in het ziekenhuis zat, biddend, hopend, huilend. Ik wilde hem ‘repareren’. Ik voelde me zo waardeloos, mijn lichaam had mijn zoon in de steek gelaten. Ik voelde me gebroken.”

Trisha’s woorden spreken voor zich. Geen enkele ouder zou ooit zoiets mee moeten maken, of een beslissing moeten nemen over het leven of de dood van hun kind.

Maar voordat ze afscheid ging nemen van haar zoon, wilde Trisha iets moederlijks doen waarvan ze instinctief hoopte dat het ook effect zou hebben.

“Ik zat naast zijn bed te denken aan wat ik toch in hemelsnaam kon doen om hem te helpen, toen ik me realiseerde dat ik wel degelijk iets kon doen. Als zijn moeder, wist ik dat ik hem iets heel belangrijks kon geven wat niemand anders te bieden had, MIJN MELK!

Mijn oudste zoon Urijah had ik ongeveer drie maanden borstvoeding gegeven.

Met Ezrah wist ik dat ik dit moest doen, onvoorwaardelijk, hoe moeilijk het ook zou kunnen zijn. Hij vocht voor zijn leven, en dit was de enige manier voor mij om er helemaal voor hem te zijn! Ik wist niet of mijn melk hem kon helpen bij zijn aandoeningen, maar ik wilde er in geloven.

Ik had niet kunnen bevroeden hoe snel ik de kracht van moedermelk zou leren kennen.

Het is echt pure MAGIE!

En nu, 14 maanden alter, weet ik zeker dat mijn melk een grote rol heeft gespeeld bij het helen van de hersenaandoening van mijn kind. Ik WEET het. Vrouwenlichamen zijn ZO bijzonder. De manier waarop we verbonden zijn met onze kinderen. De manier waarop onze lichamen precies weten wat te doen tijdens een geboorte.

De manier waarop we genezen… En dan kiezen we ervoor om het allemaal nog eens te doen. Het is ongelooflijk mooi.

Dit plaatje laat zien hoe MIJN MELK zijn kleine hersentjes geneest. Ik heb zeven miskramen gehad, dus deze baby is mijn wonder, samen met mijn 3-jarige. Dit plaatje zal voor altijd een speciaal plekje hebben in mijn hart.”

Wonderbaarlijk herstel
Het plaatje dat Trisha deelde op haar Facebookpagina geeft prachtig weer hoe ze haar zoontje beter maakte door borstvoeding te geven.

Het vormt een inspiratie voor moeders over de hele wereld, omdat zij echt hun lichaam, geest en ziel meegeven aan hun kinderen.

Inmiddels zijn we een paar jaar verder en de progressie die de kleine Ezrah heeft gemaakt gaat de verwachtingen van de doktoren ver te boven, schrijft NTD.

Trisha en haar man hebben meer pijn en zorgen moeten doorstaan dan velen in hun hele leven voor de kiezen krijgen.

Gelukkig hebben ze ook kunnen voelen hoe krachtig het moederschap kan zijn en hoe leed kan omslaan in wonderen.

Deel dit verhaal als jij ook gelooft in wonderen en de kracht van moeder natuur!
[fblike]