Rosanna haar zoon sterft na een moeilijk ongeluk, nadien weet ze precies wat ze moet doen
Connect with us

Nieuws

Rosanna haar zoon sterft na een moeilijk ongeluk, nadien weet ze precies wat ze moet doen

Rosanna Madina´s reis als moeder is zowel uniek als tragisch. Echter, het is ook een reis die opmerkelijk en de moeite waard is. Ze werd al jong moeder, maar toen hij twee was, werd haar zoon slachtoffer van een tragisch ongeluk. Het maakte hem gehandicapt en veranderde zijn leven, en het leven van zijn familie, voor altijd.

Hoe hartverscheurend het ook was, dankzij het ongeluk ontmoette Rosanna Axel – en ze wist nog niet hoe belangrijke rol Axel in haar leven zou gaan spelen.

Rosanna Madina en haar zoon Renzo, die in Argentinië wonen, waren buiten op het platteland. Tragisch genoeg werd op die dag de tweejarige Renzo op zijn hoofd geschopt door een van de paarden in het veld. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht en onderging een operatie. De kleine jongen stond op het randje van de dood, maar overleefde het wonderlijk genoeg.

Na de operatie bracht de familie veel tijd in het ziekenhuis door. Rosanne kreeg van de artsen het hartverscheurende nieuws dat Renzo hersenschade had opgelopen. Hij zou nooit meer dezelfde zijn.

Sindsdien brachten Rosanna en de familie ontelbare bezoeken aan verschillende artsen vanwege de aandoening van de jongen. Tijdens een van deze bezoeken zag ze een kleine jongen die haar erg aan Renzo deed denken. Rosanna vroeg een van de verpleegkundigen naar de jongen en die vertelde dat hij een vergelijkbare handicap als Renzo had. De verpleegkundige liet zich ook ontvallen dat de jongen verlaten was door zijn familie en ernstig mishandel was.

“Vanaf het eerste moment dat ik hem zag, kon ik niet stoppen met aan hem denken, en ik wilde hem in huis nemen. Ik heb nooit begrepen hoe een moeder een kind zo achter kan laten,” vertelt Rosanna aan Infobae.

Rosanna was zo geraakt door de jongen. Ze probeerde meer informatie over hem te vinden en kwam te weten waar hij woonde. Zijn naam was Axel Figueroa en hij verbleef in de ‘Santa Cecilia de Clarket’, een tehuis voor kinderen met een handicap. Ze had met de jongen te doen en wilde hem in huis nemen. Maar ze was er ook van bewust dat het moeilijk zou zijn.

“Ik was pas 25 jaar oud, mijn situatie op dat moment was dat ik al een gehandicapt kind had die altijd zorg nodig had, en ook nog een 3-jarig kind had. Ik sprak met mijn ouders, omdat ik niet zeker was hoe ik het zou aanpakken, maar ik wilde Alex mee naar huis nemen. Het voelde als noodzaak om een moeder te zijn voor deze jongen, die door zijn eigen moeder verlaten was,” vertelt Rosanna aan Infobae.

Verdrietig genoeg stierf Renzo toen hij 10 jaar was, vlak nadat ze Axel ontmoet hadden. Hij vocht hard, maar zijn aandoening won het uiteindelijk van hem.

Rosanna’s hart was gebroken en de familie was verscheurd, maar nu ook nog meer vastbesloten dan ooit om Axel een thuis te geven wat hij zo verdiende. In plaats van haar dagen rouwend door te brengen, realiseerde ze dat er een jongen was die haar net zo veel nodig had als Renzo dat had.

Het adoptie proces was lang en ingewikkeld, maar in 2014 werd ze officieel erkend als Axels voogd. Sindsdien leven Rosanna, Axel en haar andere zoon Tomy samen als een familie. Renzo is er niet meer, maar ik weet zeker dat hij over hen waakt als een engeltje.

“Vaak als ik de kleine jongen in bad was, realiseer ik dat er botten missen in zijn hoofd. Ik vraag me af wat een tweejarige mogelijk gedaan kan hebben, om zo hard geslagen te worden, dat er dusdanig lichamelijk letsel ontstaat,” vertelt ze aan Infobae.

Rosanna haar verhaal is bitterzoet maar uiteindelijk een bewijs van de goedheid van mensen. Ze is werkelijk een inspiratie voor ons allemaal.

Overweeg alsjeblief dit verhaal te delen als je denkt dat deze vrouw een echte held is met een groot hart.
[fblike]

Doorgaan met lezen

Nieuws

Patrick (58) wil zich niet moe maken door te werken: ‘Uitkering geeft stabiliteit’

De 58-jarige Patrick uit het Vlaams-Brabantse Hoeilaart is sinds juni vorig jaar werkloos. Hij werkte 42 jaar voor een bedrijf, maar dit ging plotseling failliet.

De man ging overal solliciteren voor een nieuwe baan. Hij kwam er algauw achter dat werken eigenlijk niet meer loont.

In gesprek met Het Laatste Nieuws legt hij uit waarom. “Als ik wil heb ik volgende week werk”, klinkt het.

“Maar ik heb alle kosten om te gaan werken en de inkomsten naast elkaar gelegd. Waarom zou ik moeite doen voor maar 200 euro extra?”

Bij zijn laatste werkgever had Patrick een auto van de zaak. Die moest hij uiteraard meteen inleveren.

Daarover zegt Patrick: “Ik zou dus moeten investeren in een nieuwe auto. Dat kost makkelijk rond de 15 à 20.000 euro. Ik wil ook geen wrak kopen. Maar over twee jaar zou ik die alweer verkopen, ik ga dan met pensioen.”

Vanwege zijn woonplaats wilde hij absoluut geen gebruik maken van het openbaar vervoer. “Voor een traject van 15 kilometer ben ik 2 uur onderweg.”

Een nieuwe auto zit er wel niet in. “Als je dan nog verzekeringen, inschrijvingsbelasting, onderhoud en kilometers moet betalen, dan kost alleen een auto me al zo’n 1.000 euro per maand.”

Naast het openbaar vervoer is er nog een groot probleem voor Patrick. Ook het salaris zit hem dwars.

Hij legt uit: “Ik krijg nu 1.400 euro werkloosheidsuitkering. Na een jaar zakt dat naar 1.200 euro. Stel dat ik een nieuwe baan zou krijgen met een loon van ongeveer 2.500 euro netto.”

“Min de kosten van de auto: dan hebben we het over een verschil van 100 tot 200 euro per maand. Dat neemt mijn motivatie wel weg, ja. En als ik dan werk zou aannemen waar je niets voor hoeft te kunnen wordt er nog minder betaald.”

Patrick heeft zich neergelegd bij de huidige situatie. Dat vindt hij helemaal prima. Naar eigen zeggen is hij zelfs niet arm.

“Ik heb ook spaargeld, dus ik eet geen boterham minder. Waarom zou ik risico’s nemen terwijl ik met een uitkering stabiliteit heb? Met alle respect, maar daar ga ik mezelf niet meer moe voor laten maken.”

Doorgaan met lezen

Nieuws

Man klaagt bedrijf aan na 15 jaar ziekteverlof: ‘Ik eis een loonsverhoging!’

Het leven van Ian Clifford, een werknemer bij technologiegigant IBM, is de afgelopen 15 jaar allesbehalve gemakkelijk geweest. Sinds september 2008 is hij al met ziekteverlof, en volgens zijn LinkedIn-profiel is hij sinds 2013 “medisch gepensioneerd”. Gedurende al die jaren heeft hij geen loonsverhoging ontvangen en nu heeft hij besloten om actie te ondernemen.

In 2013 diende Clifford een klacht in tegen zijn werkgever, omdat hij niet tevreden was met zijn situatie. Als gevolg van een “compromisovereenkomst” tussen IBM en Clifford werd hij opgenomen in het arbeidsongeschiktheidsprogramma van het bedrijf om te voorkomen dat hij werd ontslagen. Hierdoor bleef hij officieel een werknemer zonder “werkplicht”.

Volgens de voorwaarden van het gezondheidsplan van IBM heeft Clifford recht op driekwart van zijn afgesproken inkomen. Hij ontving jaarlijks £ 54.028 (€ 61.977) en zal dit bedrag blijven ontvangen tot hij 65 is, wat uiteindelijk neerkomt op ongeveer 1,5 miljoen.

Echter, de afgelopen tien jaar is dit bedrag niet verhoogd, wat tot grote ontevredenheid heeft geleid bij Clifford en heeft geresulteerd in zijn beslissing om zijn werkgever aan te klagen.

In februari 2022 diende Clifford een rechtszaak in tegen IBM wegens discriminatie op basis van handicap. Hij beweerde dat hij oneerlijk behandeld werd door zijn werkgever, omdat hij sinds 2013 geen salarisverhoging had ontvangen.

Clifford verklaarde: “Het doel van het plan was om zekerheid te bieden aan werknemers die niet kunnen werken – dat zou niet worden bereikt als de betalingen voor altijd bevroren zouden worden.”

Helaas wees de arbeidsrechtbank in Reading zijn claim af. Volgens arbeidsrechter Paul Housego ontving Clifford al een “zeer substantiële uitkering” en werd hij “gunstig behandeld”.

Housego verklaarde: “Actieve werknemers kunnen loonsverhoging krijgen, maar inactieve werknemers niet. Dit is een verschil, maar naar mijn mening geen nadeel dat voortkomt uit arbeidsongeschiktheid.”

De rechter merkte op dat het argument van Clifford dat het gebrek aan salarisverhoging discriminatie op basis van handicap is, niet houdbaar is.

Hij legde uit dat het plan juist bedoeld is om gehandicapte werknemers te ondersteunen en dat het geen discriminatie is dat het plan niet nog genereuzer is. Housego benadrukte: “Zelfs als de waarde van £ 50.000 (€ 57.356) per jaar in 30 jaar tijd gehalveerd is, is het nog steeds een zeer substantieel voordeel.”

Hoewel Ian Clifford geen succes had in zijn rechtszaak, blijft zijn zaak aandacht vestigen op de uitdagingen waarmee langdurig zieke werknemers te maken hebben en de discussie over loonsverhogingen voor inactieve werknemers.

Het geval van Clifford toont aan dat de kwestie van salarisverhogingen voor werknemers op langdurig ziekteverlof een complex vraagstuk is dat verdere overweging verdient.

Doorgaan met lezen

Nieuws

Lidl neemt een beslissing: Geen goed nieuws voor veel klanten!

Lidl stopt met de verkoop van s*garetten en dit besluit is reeds geëffectueerd. Eerder had de supermarktketen aangegeven als eerste te willen stoppen met de verkoop van s*garetten en nu heeft zij dat voortouw genomen. De kans is groot dat vele andere supermarktketens dit voorbeeld zullen volgen.

Een algehele verkoopban voor s*garetten in supermarkten zal in 2024 ingaan, maar Lidl heeft dit proces veel eerder afgerond. Dit heeft Lidl gedaan om bij te dragen aan een gezondere samenleving.

De aankondiging van Lidl om te stoppen met de verkoop van s*garetten viel vorig jaar samen met ‘stop-tober’. Stop-tober is een jaarlijks evenement waarbij duizenden mensen de strijd aangaan tegen s*garetten.

Mensen proberen vier weken lang te stoppen met s*garetten en dat vervolgens vol te houden. Het besluit van Lidl om te stoppen met de verkoop van s*garetten was een mooi moment om dit proces extra te ondersteunen.

Het stoppen met de verkoop van s*garetten is een belangrijke stap in de richting van een gezondere samenleving. R*ken is een van de belangrijkste oorzaken van gezondheidsproblemen.

Het stoppen met r*ken is niet alleen goed voor de gezondheid van rokers, maar ook voor de gezondheid van niet-rokers. R**k is schadelijk voor de gezondheid en het milieu en het stoppen met r*ken zal daarom de gezondheid van de hele samenleving verbeteren.

Het stoppen met de verkoop van s*garetten kan ook een positief effect hebben op het aantal jonge mensen dat begint te r*ken. Jonge mensen zijn gevoeliger voor reclame en het stoppen met de verkoop van s*garetten kan het begin van een r**kvrije generatie inluiden.

Het besluit van Lidl om te stoppen met de verkoop van s*garetten is niet alleen goed voor de gezondheid, maar ook voor het imago van het bedrijf. Steeds meer consumenten hechten waarde aan een gezonde levensstijl en het besluit van Lidl zal deze groep aanspreken.

Het stoppen met de verkoop van s*garetten zal Lidl ook in staat stellen om zich te richten op gezondere alternatieven. Lidl heeft een breed scala aan gezonde voedingsproducten in haar assortiment en kan zich nu nog meer richten op deze producten.

Het stoppen met de verkoop van s*garetten zal Lidl waarschijnlijk geen grote financiële schade opleveren. De verkoop van s*garetten is slechts een klein deel van de totale omzet van Lidl.

Al met al is het stoppen met de verkoop van s*garetten  een positieve stap voor Lidl en voor de samenleving als geheel. Andere supermarktketens kunnen hier een voorbeeld aan nemen en zo bijdragen aan een gezondere en r**kvrije samenleving.

Doorgaan met lezen

Trending